Zajączek XLV - Basen

 

Minęło jeszcze kilka dni. Łaziłem ze znajomymi do kina, chodziłem samotnie na spacery, ciągle umawiałem się z Minako. Od Tochiego ciągle nie było odpowiedzi. Niby byłem już wolny, ale widziałem te podejrzliwe spojrzenia pomocy domowej, za każdym razem, gdy gdzieś wychodziłem. Po tych kilku dniach jednak się uspokoili. To oczywiste, że mnie śledzili. Nie wiedziałem tylko, czy z wyraźnych rozkazów moich rodziców czy mając nadzieję na podwyżkę. Idąc na samotne spacery, oglądałem się za siebie. Nikt mnie nie śledził, więc chyba rzeczywiście byłem wolny. Po ostatnim takim spacerze usiadłem na ławce gdzieś w mieście, pisząc wiadomość do Tochiego. Wcześniej się upewniłem, że wiadomości ani rozmów z mojego telefonu nikt nie śledzi.

,,Cześć Tochi

Trochę się nie odzywałem, ale wreszcie jestem wolny. Dopiero odzyskałem zaufanie rodziców, więc wolę nie wyjeżdżać gdzieś dalej. Jutro o 12 masz pociąg. Nie martw się, zarezerwuję ci bilety przez internet. Spotkajmy się około 15-16 w moim domku.

 Dozobaczenia"

Uśmiechnąłem się, patrząc na wyświetlacz, gdzie mała koperta leciała w lewym górnym ekranie przeleciała na drugą stronę i zamigotała na zielono. Schowałem telefon i wróciłem do domu. Perfekcyjnie ukryłem uśmiech przed resztą domowników, idąc do pokoju.

                               *

Obudziłem się około 12. Wcześnie… zdecydowanie za wcześnie. Ubrałem się powoli i zszedłem na śniadanie. Nie miałem na dzisiaj żadnych planów a większość służby miało wolne, więc nic mnie nie powstrzymywało przed spotkaniem się z Tochim.

- Dobry...

Powiedziałem, schodząc na dół, gdzie zajmując się swoimi sprawami siedziało moje rodzeństwo.

- Dobry, Nichan.

Pogłaskałem Raito po włosach, siadając przy stole. Jedyna pomoc jaka została, wiekowa kucharka podała mi na śniadanie grzanki z cukinią i kubek herbaty. Pokiwałem głową dziękująco i zatopiłem zęby w pysznej kanapce.

- Masz na dzisiaj jakieś plany?

Zapytała Hana, podnosząc głowę znad zeszytu, który usilnie studiowała. Zerkając na niego mogłem wywnioskować, że jest to jakaś skomplikowana melodia na skrzypce. Zapewne miała wkrótce jakiś występ na imprezie znajomych rodziców, na której nawet ich nie będzie.

- Tak. Na 16 umówiłem się do kina. Potem pewnie połażę trochę po mieście. Daje mi to natchnienie na malowanie.

- Szkoda. Miałam nadzieję, że spędzimy trochę czasu razem.

- Nie dzisiaj. Obiecuję, że następnym razem nie ucieknę.

Uśmiechnęła się miło, wracając do studiowania nut. Kątem oka zobaczyłem Kashikoia, stojącego przy sztaludze i szkicując krój ubrania. Patrzył na mnie, z powątpiewaniem. Nie dałem po sobie poznać, że to zauważyłem i odwróciłem się w stronę Raito, rysującego coś w swoim notesie, wolną ręką starając się wpakować grzankę do buzi. Skończyłem jeść i wziąłem z pokoju najpotrzebniejsze rzeczy.

- O której będziesz, braciszku?

- Sam nie wiem. Może około 17-18. Będę cały czas pod telefonem, więc w razie czego dzwońcie.

Wyszedłem z domu, starając się nie wybudzać podejrzeń. Serce mi waliło jak oszalałe a ręce drżały. Idiotyczne... czułem się jak smarkacz, szykujący się na swoją pierwszą randkę. Wziąłem głęboki oddech i ruszyłem ścieżką w stronę bramy. Przez godzinę włóczyłem się po mieście, przechadzając się po parkach i sklepach. Nie chciałem siedzieć sam. W końcu udałem się do mojego domku. Wiedziałem, że mam jeszcze co najmniej godzinę przed przyjściem Tochiego, ale znudziło mi się łażenie po mieście. Poszedłem do biblioteki, jednak nie mogłem się skupić na słowach i zdaniach. Litery wydawały się zlewać w jedno. Chyba byłem zbyt zdenerwowany by czytać. Ręce mi drżały, więc malowanie, rysowanie czy inne prace plastyczne odpadały.

- Muszę jakoś ochłonąć.

Powiedziałem do siebie, rozwalając się na łóżku.  Wtedy mnie olśniło. Jedyne co obecnie mogłem zrobić, czekając na Tochiego, to pójść na basen. Wziąłem moje bokserki z szafki i zszedłem do piwnicy, gdzie znajdował się kryty, oświetlany basen. Miał on nietypowy, ale bardzo przyjemny klimat. Ponieważ nie było tam okien, musiał być naprawdę mocno oświetlony. Zwłaszcza lubiłem to oświetlenie pod wodą. Niebiesko-zielone światła sprawiały, że nurkując czułem się jak w jakimś innym świecie. Założyłem okulary i zacząłem pływać. Pod wodą traciłem poczucie czasu. Tykanie zegara było wolniejsze, ale mimo to, czas płynął szybciej. Po przepłynięciu kilkunastu basenów, na wstrzymanym oddechu w końcu poczułem zmęczenie. Podpłynąłem do brzegu, siadając na ziemi i patrząc na zielono-niebieską wodę. Zdjąłem okulary i przetarłem zmęczone oczy. Poczułem ciepły ręcznik, na moich ramionach. Odwróciłem się gwałtownie.

- Jeżeli będziesz siedział tak w samych bokserkach, to się przeziębisz, zajączku.

Otworzyłem usta, jednak z szoku i szczęścia nie byłem w stanie wykrztusić z siebie ani słowa. Dopiero teraz dotarło do mnie jak długo go nie widziałem. Ostatecznie uśmiechnąłem się tylko. Miałem wrażenie, że zaraz się rozpłaczę ze szczęścia. Tochi położył dłoń na moim ramieniu, uśmiechając się szeroko. Doskonale wiedziałem co ma w planach. Chciał mnie sprowokować do pocałunku, żebym to ja wykonał pierwszy krok. Doskonale o tym wiedziałem, ale... nie myślałem nawet o tym. Wystarczyła chwila, żebym wymiękł. Rzuciłem mu się na szyję, wpijając się w jego usta. Objął mnie bez wahania, jednak impet, z jakim się na niego rzuciłem, wystarczył, żeby stracił równowagę i upadł plecami na ziemię. A ponieważ ciągle mnie obejmował, ja razem z nim. Żaden z nas się tym nie przejął. Tochi tylko mocniej mnie ścisnął, wsuwając język do moich ust i poruszając nim zwinnie. Tak strasznie za tym tęskniłem.

  Szybkim ruchem zamienił nas miejscami, przez co to ja wylądowałem na ziemi. Ręcznik opadł na kafelki, wchłaniając kałużę wody. Nie dałem Tochiemu odsunąć się i powiedzieć coś, co zapewne znowu by mnie zażenowało. Cały czas wpijałem się w jego usta, mocno go obejmując.

- Tęskniłem za tobą.

Powiedział tylko, na chwile, odrywając się na chwilę ode mnie. Chciałem mu odpowiedzieć, ale z jakiegoś powodu byłem w stanie tylko oddychać i to z niemałym trudem. Uśmiechnął się, najwyraźniej i tym razem rozumiejąc więcej z tego co się ze mną dzieje, niż ja. Przeczesał moje włosy delikatnym ruchem. Byłem pewny, że za chwilę będzie kazał mi przyznać, się, że też tęskniłem, ale nie zrobił tego. Pewnie zdecydował się tym razem mnie nie ośmieszać. Nie wiem co się wtedy ze mną działo. Zwykle po początkowej euforii odzyskiwałem zdrowy rozsądek i czułem się głupio, że tak się zachowywałem. Teraz jednak zamiast zarumienić się i odsunąć od niego, chwyciłem się jego koszuli, przyciągając do siebie. Przez chwilę wyglądał na zdziwionego, jednak nie długo. Usiadł, podnosząc mnie tak, że siedziałem mu na kolanach okrakiem. Aktualnie mi to jednak nie przeszkadzało. Jedyne co mi przeszkadzało to uczucie... uczucie, które już znałem. Towarzyszyło mi bowiem tej nocy, kiedy pierwszy raz się z nim przespałem. Opierałem się na jego torsie coraz bardziej i bardziej, tracąc siłę, żeby samemu się utrzymywać. Niestety ostatecznie stracił on równowagę, a że siedział tyłem do basenu, obaj do niego wpadliśmy. W sumie ochłonąłem dopiero w kontakcie z chłodną wodą.

- W porządku zajączku?

Zapytał, kiedy wypłynął z wody, poprawiając mokre włosy.

- Tak. Przepraszam…

- Nie szkodzi. I tak byłem już cały mokry.

Uśmiechnął się szeroko, czochrając mi włosy. No tak. Na śmierć zapomniałem, że dopiero co wyszedłem z basenu, kiedy się na niego rzuciłem. Odwróciłem twarz, czując jak początkowa euforia powoli mija. Tochi wyszedł z basenu, wyciągając rękę w moją stronę. Podpłynąłem do krawędzi basenu, ignorując jego dłoń, jednak nim wyszedłem, Tochi objął moją twarz, ponownie mnie całując. Nie wyrywałem się tym razem. Podciągnąłem się nieco do góry, pomagając mu nieco w całowaniu mnie. Jedną dłonią przejechał od mojej szyi aż do linii bokserek. Delikatnie wyciągnął mnie z wody, kładąc na ziemi. Przyssał się do mojej szyi, następnie językiem zjeżdżając coraz niżej.

- T-tochi... poczekaj chwilę... jesteśmy na basenie.

- Przestań udawać zajączku. Wiem, że tego chcesz. Widzę przecież, jak bardzo jesteś podniecony.

- Wcale, że nie!

Podniosłem się na łokciach, czując jak się czerwienię. Przysunął się do mojej twarzy, kładąc dłoń na moich bokserkach, które były już napięte. Uśmiechnął się jednoznacznie. Odwróciłem wzrok, nie chcąc patrzeć mu w oczy. Teraz żałowałem, że poszedłem popływać. Nie podobało mi się, że byłem wyłącznie w bokserkach.

- Wiesz co zajączku, jesteś niesamowicie uroczy, kiedy sam prosisz się o seks, ale to właśnie takiego jaki jesteś teraz naprawdę kocham.

- P-przestań mówić takie żenujące rzeczy. I kiedy niby się o to proszę?!

- Kiedy jesteś taki uroczy i się na mnie rzucasz.

- N-nie moja wina!

- Tak, tak, wiem. Po prostu się za mną stęskniłeś. A, że mnie kochasz, nie mogłeś się oprzeć.

- Nieprawda! Przestań sobie wszystko dopowiadać!

Nie odpowiedział, zaczynając pieścić moje sutki. Delikatnie wsunął palce pod gumkę moich bokserek, zsuwając je do ud.

- Cz-czekaj! Jesteśmy na basenie! Przestań!

- A co za różnica, gdzie to jest? Chyba, że chciałbyś to zrobić w jakimś szczególnym miejscu.

Całe szczęście nie oczekiwał odpowiedzi. Zsunął moje bokserki aż do kolan, zaczynając lizać mojego penisa. Jęknąłem przeciągle. Naprawdę nie chciałem robić ,,tego" na tutaj, ale... to było takie przyjemne. Nawet nie byłem w stanie próbować go powstrzymać. Umiałem tylko cicho protestować.

- Nie... przestań... po-poczekaj... aaach...

Po chwili z jękiem doszedłem w jego ustach. Zawstydzony, złączyłem nogi. Kiedy byłem na łóżku mogłem się chociażby zakryć kołdrą. Po chwili nawet moje bokserki zostały rzucone gdzieś na płytę basenu.

- Tochi... poczekaj chwilę...

Nie poczekał. Delikatnym ruchem obrócił mnie na brzuch. Podniosłem się na kolana, co okazało się słabym pomysłem. Objął mnie w pasie, wsuwając we mnie jeden palec. Wkrótce potem doszedł drugi. Poruszał nimi zwinnie, całując mnie w kark. Pochylił się, scałowując łzę, która zakręciła się w moim oku. Po chwilowym przygotowaniu wyjął ze mnie palce. Opuściłem głowę, chowając ją między ramionami. Chłodna dłoń przejechała po moim kręgosłupie, powodując u mnie dreszcze. Nieświadomie wygiąłem się w łuk. Poczułem jak Tochi bardzo powoli i delikatnie zaczyna się we mnie wsuwać. Zagryzłem wargi, lecz mimo to wydobył się z nich jęk bólu i przyjemności. W miarę jak się poruszał jęki te stawały się coraz głośniejsze. Tochi namiętnie pocałował moją szyję, przyciskając palec wskazujący i środkowy mojej dolnej wargi.

- Nie tłum głosu zajączku. Chcę cię wyraźnie słyszeć.

Z tonu jego głosu jednoznacznie rozumiałem, że nie mogę się sprzeciwić. Już zamienił się w wilka. Nacisnął na moje usta, wsuwając do nich palce. Posłusznie, chociaż z wahaniem rozsunąłem wargi. Urywane jęki roznosiły się głośno po całym basenie. W końcu poczułem wytrysk w sobie.

- N-nie mogę już więcej...

Powiedziałem słabym głosem, zanim ponownie zaczął się we mnie poruszać. Ucałował tylko moją szyję, wysuwając się ze mnie. Ponownie obrócił mnie na plecy, pochylając się nad moją twarzą. Uśmiechał się szeroko, jak to miał w zwyczaju.

- Jesteś uroczy, zajączku.

- Głupek. N- nie mów takich rzeczy w... takiej sytuacji...

- Czemu? Przeszkadza ci to?

- Tak! Przeszkadza!

Usiadłem gwałtownie. Byłem czerwony jak burak , w dodatku nie miałem nawet jak się zakryć.

- No dobrze, przepraszam.

Zdjął z siebie bluzkę, zakładając mi ją, zanim zdążyłem odpowiedzieć. Obciągnąłem koszulę najniżej jak byłem w stanie. Nie patrzyłem już na niego. Odwróciłem twarz, rumieniąc się coraz bardziej. Moje serce biło irytująco szybko. Objął mnie, całując we włosy.

- Kocham cię.

- Tak, wiem. Skończ z mówieniem tak irytujących rzeczy.

Zaśmiał się, wstając z ziemi i podnosząc mnie do góry. Całe szczęście, że nosił długie koszule. Ponownie przytulił mnie do siebie, ściskając mocno. Wtuliłem twarz w jego klatkę piersiową. Otworzyłem usta. Chciałem mu powiedzieć, że go kocham... chciałem, ale… nie mogłem. Choćbym nie wiem jak bardzo bym chciał, nie umiałem mu tego powiedzieć.