Zajączek LXXVII - Prysznic

- Mówiłem, trzymaj ręce przy sobie!

- Przecież musimy cię umyć.

- Umiem się sam myć.

- W takim razie chciałbym to zobaczyć

Tochi uśmiechnął się, zamykając drzwi do łazienki na zamek. Poprawiłem naprędce naciągnięte spodnie oraz koszulę.

- Nie wiem po co się ubierałeś. I tak musisz wziąć prysznic i zaraz pobrudzisz jeszcze spodnie.

- Nie chciałem, żebyś się na mnie gapił.

- Bo to raz widziałem cię nago...

Objąłem brzuch ramionami, czując jak zalewam się rumieńcem. Spróbowałem wyminąć Tochiego, ale złapał mnie, zanim zdążyłem podejść do drzwi. Złapał mnie za ramiona i pociągnął w stronę kabiny prysznicowej.

- Przestań Tochi. Zamoczysz nasze ubrania.

- To je wysuszymy.

- Już nie bawisz się w psa?

- Obowiązkiem psa jest dbanie o swojego pana.

- Ale chyba nie w tym znaczeniu!

Zanim zdążyłem mu się wyrwać, zasunął kabinę i odkręcił kurek prysznicowy. Ciepła woda spłynęła na nas delikatnym strumieniem.

- Idiota! Całe ubrania mamy mokre!

- Trzeba było je zdjąć. Ale nie przejmuj się, zaraz to naprawimy.

Uśmiechnął się szeroko i ściągnął z siebie bluzkę. Nawet się nie kłopotał, żeby wyrzucić ją poza prysznic. Odrzucił ją na brodzik. Materiał całkowicie przemókł, ale Tochi oczywiście się tym nie przejął.

- T-ty naprawdę nie masz wstydu...

- To tylko koszula - Wzruszył ramionami i rozpiął spodnie, które zaraz zsunął. Czułem jak twarz zalewa mi się rumieńcem. Niemal przykleiłem się do ściany, odwracając głowę na bok. Serce waliło mi niepokojąco szybko a po plecach przeszedł dreszcz.

- N-nie rozbieraj się! – Z trudem się zmusiłem, żeby nie przyglądać się Tochiemu. Spadająca strumieniami woda była letnia, ale kabina prysznicowa i tak wydawała się parować.

- Dlaczego nie? – Oparł ręce na ściance, pochylając się nad moją twarzą.

- P-po prostu nie! Masz zamiar się rozebrać do naga i od tak sobie tu stać?!

Tochi spojrzał na mnie z góry, z lekkim zdziwieniem.

- Oczywiście, że nie. Mam zamiar robić znacznie więcej... - Uśmiechnął się szeroko, przyciskając moje ramiona do ściany. - Poza tym, przecież już razem się kąpaliśmy.

- T-to było coś zupełnie innego... - Mruknąłem, opuszczając głowę. Nie chciałem patrzeć na moje odbicie. Wyglądałem żałośnie... cały przemoczony, z ubraniami przylegającymi do wątłego ciała i jeszcze całkowicie czerwony. -B-bo wtedy...

- Wtedy? - Przysunął się niebezpiecznie blisko mojej twarzy.

- T-to była wanna...

Tochi otworzył szerzej oczy i odsunął się ode mnie.

- Więc o to chodzi? - Zacisnąłem powieki i pokiwałem głową. Dopiero po kilku chwilach otworzyłem jedno oko, by na niego spojrzeć. Uśmiechał się szeroko, patrząc na mnie z czułością, od której miękły mi kolana. - Jeżeli chcesz możesz zamknąć oczy.

- A-ale...

- Nie przejmuj się niczym zajączku. Lubię podziwiać twoje ciało.

Wyszeptał do mojego ucha i uklęknął. Podwinął moją koszulkę i zaczął całować mój brzuch. Potem rozpiął moje spodnie i je zsunął na ziemie. Wzdrygnąłem się, kiedy jego język zaczął jeździć od moich ud w górę. Zakończył na mojej szyi, całując ją namiętnie. Bluzkę miałem podwiniętą aż do piersi, ale nie miałem siły, żeby ją opuścić, co Tochi uznał za zgodę na to, że może ją zdjąć.

Byłem wściekły na siebie. Nie mogłem nawet mu się sprzeciwić. Za każdym razem wyglądało to zupełnie tak samo. Ale byłem zbyt słaby psychicznie, żeby to zrobić.

- Zajączku, mógłbyś się odwrócić? - Wyszeptał do mojego ucha, łapiąc mnie za biodra i odwracając w stronę ściany. Oparłem się na niej, zaciskając pięści. Zadrżałem, kiedy zsunął moje bokserki.

- T-tochi... - szepnąłem, kiedy wsuwał we mnie palce.

- Spokojnie, rozluźnij się - Jego głos był taki głęboki i namiętny. Opuściłem głowę, chowając ją między ramionami. Tochi na chwilę przestał poruszać swoimi palcami. Zamiast tego, poczułem jak przejeżdża językiem od mojej kości ogonowej w górę. Zadrżałem, wyginając się w łuk.

- Uwielbiam ten twój czuły punkt.

- Z-zamkni się... N-nie rób tak...

- Ale wyglądasz wtedy tak ślicznie. I Jest to całkiem wygodne. Zostań w takiej pozycji jeszcze chwilę, aż skończę, dobrze?

- I-idiota... - Mruknąłem, opuszczając głowę, gdy ponownie wkładał we mnie palce. Zacisnąłem powieki, kiedy się we mnie poruszał. Otworzyłem usta, oddychając ciężko. Nienawidziłem tego, jak przyjemne to było. To nie powinno być przyjemne. A mimo to...

- Ach! - Jęknąłem, odrzucając głowę w tył. Coś... poczułem coś bardzo dziwnego.

- Zajączku?

- Wyjmij... wyjmij palce...

Tochi przez chwilę się nie poruszał.

- Chyba rozumiem...

- Wyjmij je...

W odbiciu kabiny zauważyłem, jak uśmiecha się delikatnie. Jedną ręką objął mój brzuch a drugą dalej się we mnie poruszał. Wiele razy już z nim spałem, ale czegoś aż tak przyjemnego nie doświadczyłem chyba jeszcze nigdy. A przecież były to tylko jego palce. Do oczu napłynęły mi łzy, od nadmiaru rozkoszy. Z moich ust wydobyła się cała seria jęków.

- Brzmisz tak uroczo...

- Prze-estań - Jęknąłem.

- Jak miło... będę musiał zapamiętać to miejsce.

- To... nie jest zabawne... ach...

- Już kończę, odpręż się.

- Ale... nie dotykaj... w tym miejscu...

- Dlaczego nie? Przecież to przyjemne?

- B-bo ja... ach... -Nogi powoli odmawiały mi posłuszeństwa. Osunąłem się po ścianie na kolana. Tochi uklęknął za mną, dalej mnie dotykając. Wolną ręką zaczął dogadzać mi z przodu. Wystarczyło kilka jego ruchów, żebym doszedł po raz kolejny.

Klęczałem jeszcze chwilę na ziemi i drżałem z przyjemności i wstydu. Nawet wtedy, gdy Tochi mnie puścił i zakręcił wodę. Dopiero wtedy, kiedy zarzucił ręcznik na moje ramiona podniosłem spojrzenie. Uśmiechnął się łagodnie i pocałował mnie w policzek.

- Wszystko w porządku?

- Nienawidzę cię...

- Też cię kocham - Uśmiechnął się, podając mi szlafrok, w który szybko się ubrałem. Gdy w końcu udało mi się wyrzucić Tochiego z łazienki, mogłem spokojnie przebrać się w piżamę.

Na łóżku w pokoju leżał już Tochi. Czytał jakąś książkę przy słabym świetle nocnej lampy. Podszedłem na kolanach do niego i przeczytałem tytuł.

- Wszystko o sztuce projektowania ubrań... chwila, przecież... - Nie skończyłem, bo złapał mnie za ramiona i przygniótł do łóżka.

- No proszę... korzystam z tego już drugi raz a ty nadal się na to nabierasz.

- Nie nudzi ci się to?

- Nie - Uśmiechnął się szeroko i pocałował mnie delikatnie w usta.

- No dobrze, puszczaj mnie już. Jestem zmęczony...

- Wcale ci się nie dziwię - Zaśmiał się i puścił moje ramiona. Odsunąłem się na bok, robiąc mu miejsce. Opatuliłem się kołdrą i położyłem tyłem do Tochiego. Gdy po chwili zapadła całkowita ciemność, poczułem jak przytula mnie od tyłu. Zamknąłem oczy, starając się uspokoić rozszalałe serce. Dlaczego tak reagowałem na jego bliskość? Wziąłem kilka głębokich wdechów, ale nic to nie dawało. Dopiero kiedy poczułem równy oddech Tochiego trochę się odprężyłem. Miałem przynajmniej pewność, że nie zacznie się do mnie dobierać, ani mówić żadnych żenujących rzeczy.

Ostrożnie się odwróciłem, żeby przypadkiem go nie obudzić. Od jego piersi biło przyjemne ciepło. Oparłem czoło na jego piersi i powoli zacząłem usypiać.