Aki x Kei XIII- Okrutna rzeczywistość

BANZAI! Tak jest, to znowu ja. Wasza niepowtarzalna autorka bloga- Katsumi. Jeżeli jesteście zdziwieni, pojawieniem się kolejnej noty zaledwie pięć dni po tym jak oznajmiłam, że opuszczam bloga, to zdradzę wam, że jestem okropnym sadystą. Jeżeli spojrzycie na datę postu oznajmiającego, że zamykam mojego bloga, zobaczycie, że był to 1 kwietnia ^^. Tak więc, skoro już wszystko wyjaśniłam przedstawiam kolejne przygody Akiego i Keia. :3

P.S jeszcze jedno. Jak na razie, nie musicie się martwić, że w najbliższym czasie zamknę bloga. Mam noty z serii ,,Aki x Kei" oraz ,,cierpliwość" na wiele tygodni. A oprócz tego wiele innych opowiadań z fabułą niezwiązaną z tą, którą już znacie.
*************************************

-Aki...mój Boże nic ci nie jest!

Pierwszy raz zobaczyłem jak moja matka płacze. Cała we łzach przycisnęła mnie do siebie. Nigdy wcześniej nie poczułem matczynego ciepła i bicia serca.

-Oddaje go wam. Mam nadzieję że wszystko będzie już dobrze.

Powiedział policjant, odwrócił się i poszedł. Moja matka jeszcze krzyknęła za nim.

-Dziękujemy, dziękujemy że pan nam go przyprowadził.

Zaraz potem uwolniła mnie z uścisku i wciągnęła do miejsca, które niegdyś było moim domem. Tam, przy stole kuchennym siedział mój ojciec. Osoba, która niegdyś wzbudzała mój największy lęk. Patrzył zamyślony na ścianę, potem spojrzał na mnie i otworzył oczy jakby dopiero się zorientował że przyszedłem.

-Aki... synu.

-T-tato?

-Aki... bałem się że już cię nie zobaczę. Byliśmy pewni że nigdy nie wrócisz. Nie zdziwilibyśmy się gdybyś nie chciał wracać.

-Powiedzieli mi że wszystko się zmieniło. Zawsze chciałem mieć prawdziwy dom, więc... chciałem żebyśmy byli rodziną.

-Aki... na pewno tak będzie.

Ojciec podszedł do mnie i przytulił do swojej piersi. Ciepło jakie poczułem było prawie tak przyjemne jak to kiedy byłem przy Keiu.

-Teraz będziemy szczęśliwą rodziną, na zawsze.

Powiedziała moja matka głaskając mnie po głowie. Czy to nie było zbyt piękne? Z dnia na dzień z patologicznej rodziny trafiłem do miejsca pełnego ciepła i miłości. Wtedy odezwał się mój ojciec.

-A co z tym chłopakiem, który nam ciebie odebrał?

-A... Kei? Zaopiekował się mną i bardzo mi pomógł w ostatnim czasie.

-I co? Będzie cię odwiedzał?

-Nie sądzę żeby tu przyszedł, pewnie będzie czekał na mnie.

-Synu...Czy wybaczysz mnie i matce te 16 lat? I pozwolisz naszej rodzinie zacząć wszystko od nowa?

-Oczywiście że tak, tato.

-Tak się cieszę. Zacznijmy więc od pieniędzy, które miałeś dla nas zarobić.

-C-co?

Ojciec złapał mnie za nadgarstki i spiął je kajdankami, które wyjął z kieszeni. Chciałem zacząć krzyczeć, ale moja matka związała mi usta jakąś szmatą.

-Pewnie chcesz wiedzieć co się dzieje, prawda? Nigdy nie byłeś dla nas kimś wyjątkowym. Trzymaliśmy cię dla pieniędzy, tylko dla pieniędzy. Myślałeś że byliśmy cię bo byliśmy pijani? Nie... byłeś bity bo od zawsze cię nienawidzimy. A teraz... będziesz zarabiał na nas bez możliwości ucieczki. Pewnie zauważyłeś przyczepę stojącą koło naszej. Jest ona dźwiękoszczelnym pokojem, zostaniesz tam przywiązany do łóżka i każdy kto będzie chciał posiąść twoje ciało będzie mógł zrobić tam tobą co chce.

Zacząłem się szarpać, po policzkach spływały mnie łzy. Próbowałem krzyczeć ale przez szmatę dobiegało tylko ciche zawodzenie.

-Wiesz... żałosny jesteś. Myślałeś że od tak wszystko się zmieni? Że będziemy żyli sobie długo i szczęśliwie? Jak mogłeś być taki naiwny po 16 latach. Spodziewałeś się że wytrzeźwiejemy i już wszystko będzie idealnie?

Razem z matką podnieśli mnie i zanieśli do drugiej przyczepy. Była ona połączona z naszą i można było swobodnie przechodzić między nimi przez drzwi łączące je obie. Zaraz po tym jak minęliśmy drzwi weszliśmy do małego przedsionka, z którego wchodziło się do pokoju, miał jedno małe okno, zapewne dźwiękoszczelne, na ścianach był przyczepiony styropian a na samym środku pokoju stało wielkie, dwuosobowe łóżko. Człowiek, którego całe życie miałem za ojca odczepił kajdanki od mojego prawego nadgarstka i przyczepił je do łóżka.

-Za chwilę powinien być pierwszy klient. Nie zawiedź go.

Powiedziała ta kobieta i... wyszli... oboje... po tym jak im zaufałem i tu wróciłem... oni... Schowałem twarz w poduszkę, mocząc ją łzami. 15 minut potem usłyszałem jak ktoś wchodzi do domu, po krótkiej rozmowie wszedł do pokoju w którym byłem. Był to jakiś facet po 30. Na mój widok mlasnął obleśnie i... i... zrobił mi to... zgwałcił mnie. Miałem wrażenie że moje przytłumione krzyki były słyszane w całej okolicy.